1. |
Ο διαβάτης
04:11
|
|||
|
.
Βυθίστηκαν δρόμοι, κόπηκαν δεσμοί
γεννήθηκαν νόθοι αποχαιρετισμοί
Πίνοντας δάκρυ απ’ τις θηλές της ομορφιάς
στην υγειά της αγάπης και της απώλειας
Μία βάρκα φεύγει, ξεκινάει
ούτε μια ιδέα πού θα πάει
Ένα μονοπάτι από χώμα
έχει έναν διαβάτη που τον οδηγεί ακόμα
Απλώθηκε κόρα, ντύθηκε η πληγή
τινάχτηκε βόμβα υπερέντασης
Τρώγοντας θλίψη από τα πιάτα της χαράς
στη μανία της φύσης και της συντέλειας
Μία βάρκα φεύγει, ξεκινάει
ούτε μια ιδέα πού θα πάει
Ένα μονοπάτι από χώμα
έχει έναν διαβάτη που τον οδηγεί ακόμα
.
|
||||
2. |
Ή τώρα ή ποτέ
03:52
|
|||
|
.
Ξέμεινε μια μέρα μ’ έναν ήλιο φίνα
κι έχεις δραπετεύσει από τη ρουτίνα
στην ουρά του νεαρού χειμώνα
πήρες πρώτη θέση στο μάτι του κυκλώνα
Ή τώρα ή ποτέ
σώμα και πνεύμα
Ή τώρα ή ποτέ
μέχρι το γέρμα
Άλλαξε το πρόσωπο του κόσμου όψη
και των αμμουδιών τον ύπνο έχει κόψει
απ’ των παιδικών φωνών το γέλιο
βρήκες τρόπο κι είπες: Ανατέλλω
Στo κάδρο του Μονέ
σχήμα και χρώμα
Στη χώρα του ποτέ
κόκκινα ρόδα
Ή τώρα ή ποτέ
σώμα και πνεύμα
Ή τώρα ή ποτέ
μέχρι το γέρμα
.
|
||||
3. |
Όλα τα πρωινά
04:02
|
|||
|
.
Όλα τα πρωινά
βλέπουν στην ίδια μεριά
Ψάχνουν εκείνα τα πουλιά
που χτίζουν καινούρια φωλιά
Κάποιες σκόρπιες χαρές
τρυπώνουν σε λεπτομέρειες
Διώχνουν τη σκόνη απ' τις ευχές
που μένουν αναπάντητες
Όλα τα πρωινά
κοιτάνε προς τη δύση μακριά
Ζεσταίνουνε τους μυς της μοναξιάς
Στεγνώνουν τις κρυψώνες της χαράς
Κάποιες στάλες βροχής
ηχούνε στα βάθη της ψυχής
Σβήνουν τα ίχνη απ' τους δρομείς
που φτάνουν ξυστά της παρακμής
Όλα τα πρωινά
κοιτάνε προς τη δύση μακριά
Ζεσταίνουνε τους μυς της μοναξιάς
Στεγνώνουν τις κρυψώνες της χαράς
.
|
||||
4. |
Άβυσσος
04:20
|
|||
|
.
Ήπιες το αμίλητο νερό με ιδρωμένα μάτια
βουτώντας στον ωκεανό ναυάγια κομμάτια
Αστράφτουν τα δόντια του ονείρου
στα βάθη του υγρού μαξιλαριού
σκορπώντας τους φόβους που κοίμιζες
τόσο καιρό στο πλάι σου
Ήπιες το αμίλητο νερό με ιδρωμένα μάτια
βουτώντας στον ωκεανό ναυάγια κομμάτια
Στα σκυλιά της μοναξιάς αν με βρουν ζωντανό
θα τους δώσω για συντροφιά την ωμή άβυσσο
Ματώνουν τα βέλη του πόθου
τα σπλάχνα του ξέχειλου κορμιού
ξυπνώντας τα λόγια που στέγνωναν
τόσο καιρό στα χείλη σου
Στα σκυλιά της μοναξιάς αν με βρουν ζωντανό
θα τους δώσω για συντροφιά την ωμή άβυσσο
Ματώνουν τα βέλη του πόθου
ματώνουν τα βέλη του πόθου
Αστράφτουν τα δόντια του ονείρου
αστράφτουν τα δόντια του ονείρου
.
|
||||
5. |
Μια ανάσα, μια φλόγα
03:55
|
|||
|
.
Έλα κρυφά και μέσα μείνε
ό,τι ακούω λίγο είναι
Κι αυτά που θέλεις τώρα ρώτα,
μαγική νότα
Μια ανάσα που καίει
μια φλόγα που εμπνέει
Πού είναι της συντροφιάς ο θρόνος
εκεί που ταξιδεύεις μόνος;
πλάι στων προσκηνητών το βήμα
να φανερωθεί
Μια ανάσα που καίει
μια φλόγα που εμπνέει
Μια ανάσα που καίει
μια φλόγα που εμπνέει
.
|
||||
6. |
Κορμιά
04:33
|
|||
|
.
Έτσι όμορφα που πλέουνε τα ζεστά κορμιά
ξεβράζονται σε ιερή στεριά
και σκαλίζεται χρυσαφένια αμμουδιά
Συ ορίζεις του ανέμου τη φορά
καθισμένος στης θαλάσσης την ποδιά
Έτσι πρόθυμα που σμίγουνε τα γυμνά κορμιά
σμιλεύονται απ' τα αγγίγματα
και υφαίνεται μεταξένια ζωγραφιά
Συ φροντίζεις των θαυμάτων την αυλή
τυλιγμένος στης αγάπης τη στολή
Έτσι γρήγορα που ανθίζουνε τα ξύλινα κορμιά
απλώνονται ως τα σπάργανα
και διασπείρεται ακατέργαστη μαγιά
.
|
||||
7. |
Βασίλισσα
05:00
|
|||
|
.
Λίγο πριν το τελευταίο φως
καθρεφτίζεται ο θησαυρός
στους διάφανους ουρανοξύστες
Βλέπει μόνο όνειρα γλυκά
σαν κοιμάται πάντα στριμωχτά
στη δροσερή, μελένια πόλη
Νιώθει θεά, βασίλισσα, γιατί τη φίλησα
Δείχνει θεά, βασίλισσα, γιατί τη ζήλεψα
Με το πρωινό τσιγάρο της
προσγειώνεται από νωρίς
στων λουλουδιών την ώχρα σκόνη
Πεταλούδες γύρω της πετούν
συντροφιά πουλιών που τραγουδούν
από άμβωνες μετεωρίτες
Νιώθει θεά, βασίλισσα, γιατί τη φίλησα
Δείχνει θεά, βασίλισσα, γιατί τη ζήλεψα
.
|
||||
8. |
Ρεμπέτικο
03:03
|
|||
|
.
(ορχηστρικό)
.
|
||||
9. |
Κάθε φορά που φεύγω
04:44
|
|||
|
.
Κάθε φορά που φεύγω και κάπου ταξιδεύω
στη διαδρομή χαζεύω τη ζωή
Παίρνω μαζί μου δώρα απ’ της ψυχής τη χώρα
και όση έχω φόρα για στοργή
Και ζω καλωσόρισμα σαν μυθιστόρημα
που ευφραίνει και σέρνει το μυαλό
Κάθε φορά που φεύγω και κάπου ταξιδεύω
στον έρωτα γυρεύω οδηγό
Αφήνω αργά το φρένο κι όσο καταλαβαίνω
μες στη δική μου μπαίνω κιβωτό
Και ζω με την αίσθηση σαν μια παραίσθηση
πως φτάνω και κάνω το σωστό
Κάθε φορά που φεύγω και πίσω επιστρέφω
στ' αστέρια να 'ρθουν γνέφω πιο κοντά
Φέρνω μαζί μου ανθρώπους, ενθύμια, συντρόφους
κι απ’ όσους πήγα τόπους, τα κλειδιά
Και ζω με συγκίνηση και κάθε εκτίμηση
το θαύμα με κάρμα καθαρό
Κάθε φορά που φεύγω
.
|
||||
APOLIA Athens, Greece
Οι Apolia είναι ένα ελληνόφωνο ροκ συγκρότημα από την Αθήνα που δημιουργήθηκε το 2008. Οι επιρροές τους προέρχονται κυρίως από το εξωτερικό από τα τέλη των 80's μέχρι και σήμερα. Η σύνθεση του γκρουπ αποτελείται από φωνή, δύο κιθάρες, μπάσο και τύμπανα και είναι μεταβαλλόμενη μέσα στα χρόνια με σταθερή αξία την παρουσία του ιδρυτή, στιχουργού, κιθαρίστα και τραγουδιστή Αλέξανδρου Αντωνάτου. ... more
APOLIA recommends:
τραγούδια απο την σοφίτα
by Skyving
Ποπ, ροκ, φολκ
go to albumIf you like APOLIA, you may also like:
This Could Be Texas
by English Teacher
The UK upstarts' debut veers from sunny, psychedelic folk to bristling post-punk with reckless abandon without ever missing a beat.
go to album
Move To The Trees
by Winter McQuinn
Winter McQuinn mixes soft rock and psychedelic folk for a sound reminiscent of classic pop purveyors like Cut Worms and the Lemon Twigs.
go to album
The Canadian trio's knack for writing bangers plots a steady course through the maelstrom.
go to album
featured on Bandcamp Radio Apr 12, 2024
go to album
Backed by a rotating cast of collaborators, the Australian singer-songwriter refines her folk-tinged indie pop sound.
go to album
