1. |
Στη χώρα του ποτέ
05:56
|
|||
|
Όταν όλοι αδειάζουν τις ψυχές τους
βλέπεις με τι δύναμη ξεχύνονται οι φωνές τους
ντύνονται θεοί, κάνουν το αίμα τους κρασί
για να πιστέψουμε στη χώρα του ποτέ
Μόνο οι σκέψεις μας εδώ μάχονται
έλα, δες τι εύκολα το καλό νικάει το κακό
το καλό νικάει το κακό
Όσοι άφησαν να σβήσουν οι καρδιές τους
στέκονται σαν πέτρες στον πυθμένα αυτού του έθνους
εθελοτυφλούν γιατί δεν θέλουν ούτε μια
στο εκατομμύριο να στεναχωρηθούν
δεν θα γευτούν ποτέ ξανά τη δροσιά
μιας σταγόνας για έλεος όσο κι αν παρακαλούν
πόλεμος κόντρα στον πόλεμο
Όσοι άφησαν να σβήσουν οι καρδιές τους
στέκονται σαν πέτρες στον πυθμένα αυτού του έθνους
στέκονται σαν πέτρες στον πυθμένα αυτού του έθνους
στέκονται σαν πέτρες
στέκονται σαν πέτρες
.
|
||||
2. |
Φορτηγά
04:11
|
|||
|
Φορτηγά που σηκώνουνε σκόνη
με γραμμένη την έδρα τους - πόλη
κουβαλούν όλη την άμμο
των ευχών που ξαπλώσαν επάνω
Οι σκιές αστράφτουν πάλι
και σκεπάζουν η μία την άλλη
παίρνοντας λάμψη θανάτου
απ' το χέρι του κάθε ζωγράφου
Άνεμοι που κοιμούνται ακόμα
με σπαρμένο το λίκνο τους - χώμα
κουβαλούν όλες τις σκέψεις
των μυαλών που γεννούν εφευρέσεις
Κοιμούνται ακόμα
κοιμούνται ακόμα
Όπου υπάρχει ζωή, εκεί έξω
που βοήθεια ζητά
μια μπαλάντα θα πω να γεμίσουν
τα καθημερινά κενά
Οι σκιές αστράφτουν πάλι
και σκεπάζουν η μία την άλλη
παίρνοντας λάμψη θανάτου
απ' το χέρι του κάθε ζωγράφου
απ' το χέρι του κάθε ζωγράφου
.
|
||||
3. |
Διά πυρός εστί
04:21
|
|||
|
Μουγκρίζει ξανά το σιδερένιο κορμί
σε κάθε ερώτηση εάν έχουμε χαθεί
Στην κοιλιά αυτού του τρένου
που ρίχνεις την τροφή
κοιτάζεις σαν γλυπτό να παίρνει μορφή
το "διά πυρός εστί"
το "διά πυρός εστί"
Το "διά πυρός εστί"
το "διά πυρός εστί"
Συγγνώμη, απάντησέ μου, εάν είσαι σοφός
της γνώσης είναι ποιος ο επόμενος σταθμός;
Στα βαγόνια αυτού του τρένου
κάθησε μια ψεύτικη σιωπή
πίσω από τις σκέψεις ρίχνει στο νερό κρασί
το "διά πυρός εστί"
το "διά πυρός εστί"
Το "διά πυρός εστί"
το "διά πυρός εστί"
.
|
||||
4. |
Βυθός με μουσική
04:10
|
|||
|
Νυχτερινό λουλούδι
είμαι μονάχα μια σκιά, κρύβομαι καθημερινά
Παράξενη αχτίδα
όταν μ' αγγίζεις με φως
γίνομαι ένας ουρανός χρωματιστός
που ονειρεύεται να βρέξει
και ένα πουλί στου ουράνιου τόξου την άκρη να τρέξει
Εξωτική πατρίδα
πήρα βαθιά αναπνοή σ' έναν βυθό με μουσική
Φίλος ή εχθρός, είμαι διαφορετικός
δεν ξέρω πως, έχει αλλάξει η φωνή μου
και καλλιεργεί τη γη μιας παλιάς, στοιχειωμένης, ηπείρου
Το βέλος του χρόνου τινάζει το μέλλον μπροστά
και σήμα μάς στέλνει πως όλους
η ίδια αγκαλιά περιμένει
.
|
||||
5. |
Κάμερες καταστροφής
04:06
|
|||
|
Εδώ που δεν υπάρχουν οι κάμερες καταστροφής
αυτό που μένει είναι την αλήθεια να μας πεις
Εδώ που δεν υπάρχουν οι κάμερες καταστροφής
αυτό που μένει είναι την αλήθεια να μας πεις
Θα 'ναι αστεία, θα 'χει πλάκα
να στείλουμε μια αληθινή στιγμή, ρε βλάκα
στο χάος σαν βάρκα να ταξιδεύει
όσο εμείς θα τη θυμόμαστε για πάντα
Μα κοίτα μη σ' ακούσουν τα κοράκια του διαβόλου
και καρφώσουν την αλήθεια πάνω στο ψέμα
θα κλαίνε όλοι μέχρι που θα φύγει στον αέρα
Αυτή η πουτάνα μπροστά σου ψευτογδύνεται
αγγίζεις με τα μάτια σου και λερώνεσαι
Απ' το σκουπίδι που μεγάλωσε
τώρα μπορείς να αποβλακώνεσαι
να σε γαμάει κι εσύ να τυφλώνεσαι
Κάμερες καταστροφής
κάμερες καταστροφής
κάμερες καταστροφής
κάμερες καταστροφής
.
|
||||
6. |
Over my spell
03:21
|
|||
|
You can find me open
you can rest my children
There 's no teller, there 's no tell
there 's no tell
there 's no television crawling in to the truth
You can find me open
you can rest my children
and find me open over my spell again
You can find me open
you can rest my children
and find me open over my spell again
There 's no teller, there 's no tell
there 's no tell
.
|
||||
7. |
Από μηχανής θεοί
04:06
|
|||
|
Στο παλιό παντοπωλείο, στο σεντούκι της γιαγιάς
καταπίνουν το σκοτάδι μιας γωνιάς
κάτι ξύλινες κουτάλες, κάποια βάζα αδειανά
κολλητά μ' ένα βιβλίο αρπαγμένο από φωτιά
Στα υπόγεια της πόλης, στων θεάτρων τις σκηνές
ξεκλειδώνουν τις ανθρώπινες καρδιές
κάποια μεθυσμένα λόγια, κάτι λάγνες μυρωδιές
με τις νύχτες σαν λουσμένες από ανατολές
Κλέβουν την παράσταση οι από μηχανής θεοί
Στον ωκεανό του χρόνου, με αβύθιστο σκαρί
μεταφέρονται αρχεία φορτωμένα με ζωή
Στης ημέρας το ποτήρι, στο διάφανο νερό
κολυμπάνε μ' ένα τρόπο ερωτικό
το λογισμικό της φύσης, η κρυμμένη κιβωτός
συντροφιά με τους ψιθύρους των αερικών
Κλέβουν την παράσταση οι από μηχανής θεοί
.
|
||||
8. |
Εκεί
04:43
|
|||
|
Τελειώνει, τελειώνει μια ακόμα 'μέρα βαρετή
κι η νύχτα ζυγώνει, μην μου μιλάς για το πρωί
Ο κόσμος, ο κόσμος ένας απέραντος βυθός
νικώντας τον φόβο, τρώει το σκοτάδι σου με φως
Εκεί που ξεγυμνώνονται κορμιά κι εγωισμοί
θέλει τρόπο και προσοχή
Εκεί που διασταυρώνονται καρδιά και λογική
θέλει τόλμη και αρετή
Κορίτσια κι αγόρια μοσχοβολούν ζεστή βροχή
με τύχη και ζόρια δίνουν το πρώτο τους φιλί
Οι μπόρες, οι μπόρες σπρώχνουν μ' αέρα τα πανιά
διαστέλλουν τις κόρες ματιών που κλαίνε από χαρά
Εκεί που διασταυρώνονται καρδιά και λογική
θέλει τόλμη και αρετή
Εκεί που ξεγυμνώνονται κορμιά κι εγωισμοί
θέλει τρόπο και προσοχή
.
|
||||
9. |
Ζούγκλα
07:41
|
|||
|
(ορχηστρικό)
.
|
||||
APOLIA Athens, Greece
Οι Apolia είναι ένα ελληνόφωνο ροκ συγκρότημα από την Αθήνα που δημιουργήθηκε το 2008. Οι επιρροές τους προέρχονται κυρίως από το εξωτερικό από τα τέλη των 80's μέχρι και σήμερα. Η σύνθεση του γκρουπ αποτελείται από φωνή, δύο κιθάρες, μπάσο και τύμπανα και είναι μεταβαλλόμενη μέσα στα χρόνια με σταθερή αξία την παρουσία του ιδρυτή, στιχουργού, κιθαρίστα και τραγουδιστή Αλέξανδρου Αντωνάτου. ... more
APOLIA recommends:
τραγούδια απο την σοφίτα
by Skyving
Ποπ, ροκ, φολκ
go to albumIf you like APOLIA, you may also like:
Move To The Trees
by Winter McQuinn
Winter McQuinn mixes soft rock and psychedelic folk for a sound reminiscent of classic pop purveyors like Cut Worms and the Lemon Twigs.
go to album
The Canadian trio's knack for writing bangers plots a steady course through the maelstrom.
go to album
featured on Bandcamp Radio Apr 12, 2024
go to album
Backed by a rotating cast of collaborators, the Australian singer-songwriter refines her folk-tinged indie pop sound.
go to album
See the World on Fire
by the Ar-Kaics
On their first new record in six years, the Virginia garage punkers take on the end of the world with the requisite clang and clamor.
go to album
